Bókin Sigurðar saga fóts eftir Bjarna Harðarson er komin út í kilju og fæst í öllum betri bókaverslunum.
Bókin kom út á síðastliðnu hausti og fékk góðar viðtökur gagnrýndenda og lesenda. Í ritdómi DV var henni lýst sem hárbeittri háðsádeilu og á vefritinu Herðubreið var henni líkt við skrif meistara skopsögunnar P.G. Wodehouse. Höfundur sjálfur hefur í samtölum við fjölmiðla lýst því að skopið sé eina alvöruþrungna leiðin til að fjalla um heimskulega atburði.
Sigurðar saga fóts segir hugljúfa ættarsögu sveitafólks austan úr Skrautudal sem á í blóði sínu þjóðlegt sambland drambs og vanmetakenndar. Fyrr en varði er sá kokkteill orðinn að einhverjum þeim klaufaskap að óvart eignast höfuðpersóna bókarinnar, Sigurður Frits Bjarnhéðinsson stóran hluta í öllu athafnalífi þjóðar sinnar. Móðirin Hulda hefur ein einhvern skilning á gangverki þeirrar undarlegu forretningar sem kaupir ný fyrirtæki í hverjum kaffitíma.
– Hann pabbi þinn átti aldrei neitt og ég skil ekki að þú sért orðinn ríkur barnið mitt, segir hún við son sinn. Seinna á þessi seinheppni Breiðholtsvillingur eftir að enda ævina í uppruna sínum með frumstæðum hjartahreinum mönnum sem minna hann á rustalega karlana í smiðju Sigurðar afa suður í Beggjakoti.
Við sögu koma forsætisráðherra sem finnur ekkert bragð lengur af valdinu nema pirringinn, málstola kaupfélagsstjórasynir með töskur fullar af peningum, píreigir og guðhræddir bankastjórar, dularfullar dósir af hundamat austan úr gömlu Sovét og síðast en ekki síst náttúrugreindar konur sem bera heildarmynd sögunnar uppi og vekja frumstæða og villimannslega girnd.